علف کش ماده ای است که گیاهان یا به عبارتی علف های هرز را از بین می برد. بسیاری از گیاهان خود علف کش های خود را تولید می کنند، بدین ترتیب مانع از این می شوند که گیاهان دیگر از آب، نور خورشید و مواد غذایی که متعلق به‌آن‌ها است استفاده کنند.
گیاهان دیگر نمی توانند زیر گیاهانی که ریشه هایشان مواد سمی تولید می کنند یا برگ هایشان می افتند و از خود مواد سمی به خاک نشت می دهند رشد کنند. برگ های درخت برگ بو علف کشی طبیعی از خود تولید کرده که از رشد گیاهان دیگر در نزدیکی آن جلوگیری می کنند. طعم برگ بو نیز تا حدی به دلیل وجود این مولکول های سمی است. درخت های گردو نیز علف کش طبیعی تولید می کنند.
انسان ها نیز برای کنترل علف های هرز مواد علف کش می سازند. برخی علف کش های تجاری همه نوع گیاه را از بین می برند. برخی دیگر طوری طراحی شده اند که فقط گیاهان برگ پهن را از بین می برند و به چمن هایی که برای زیباسازی فضای سبز کاشته می شوند آسیب نمی رسانند. برخی از علف کش ها وقتی که جذب برگ ها می شوند مانند هورمون های رشد عمل می کنند. بدین صورت که گیاهان برگ پهن بیش از حد رشد می کنند، بدون این که مواد مغذی به آن ها برسد و در نتیجه می میرند. چمن ها برگ های باریک تری دارند و میزان جذب آن ها کم است و فقط کمی بیش از میزان طبیعی رشد می کنند.
در علف کش هایی مانند Roundup ماده شیمیایی به نام Glyphosate به کار رفته است. این ماده مانع از این می‌شود که آنزیم گیاهی سه آمینواسیدی که برای گیاه حیاتی هستند را بسازد. با توجه به این که بیشتر گیاهان نیازمند ساختن این آمینواسیدها هستند استفاده از Glyphosateبرای تولید علف کش سبب می شود که بیشتر گیاهان که در تماس با آن قرار می گیرند از بین بروند.